Όλα είναι μετρήσιμα. Η τρέλα, οι κιλοβατώρες, το υπόλοιπο υγρό καθαρίσματος ΓΑΛΑΞΙΑΣ  πίσω από το παράθυρο.  

Ήταν μια χειμωνιάτικη διαδρομή μέσα σε ένα τραίνο με τον κόσμο να εναλλάσσεται με ταχύτητα σαν καρέ ταινίας. Τίποτα στάσιμο, τίποτα ίδιο. Χαμένη κάπου σε τοπία και χωριά της Τρανσυλβάνιας.

Σκέφτομαι ποιες  λέξεις κλειδιά μπορούν να συνοδεύσουν την πρωτεύουσα  της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι.Παραφωνία. Αντιθέσεις. Underground. Τσαουσέσκου. Όμως εκεί κρύβεται η γοητεία της πόλης.

Το Monteoru House σε προσκαλεί να ρίξεις το βλέμμα σου πάνω του, να χαθείς σε μια άλλη εποχή. Σε ένα στοιχειωμένο σπίτι από την απώλεια...

Λίγοι μπορούν να καταλάβουν από που πηγάζει η δυναμική της οικειότητας. Δεν κρύβεται στο πετυχημένο κάδρο. Αλλά στην ευκαιρία να αποτύχεις ξανά και ξανά για να επιστρέψεις. Οικειότητα, σημαίνει επιστρέφω. Με την ίδια λαχτάρα. Να δω και να φωτογραφίσω.